قبل از یک نکته مهم در توسعه ، حیوانات نتوانستند زخم ایجاد شده توسط این برش را ببندند و باعث می شود که دو نیمه جنین به سادگی سلول ها را به داخل محیط بیرون بیاورند. با این حال ، بعداً ، بقای بسیار خوبی وجود داشت ، و قسمت سر جنین می تواند یک بخش دم را بازسازی کند. این به ما می گوید که مسیرهای سیگنالینگ عادی موجود در جنین برای پیشبرد روند کافی است.
اما به نظر نمی رسد که دم جنین در این مرحله قادر به بازسازی سر خود باشد. اما محققان دریافتند که آنها می توانند سیگنالینگ Wnt را در این قطعات خلفی مهار کنند ، و این کافی بود تا سر بتواند توسعه یابد.
کمبود عضله
یک احتمال در اینجا این است که سیگنالینگ Wnt در این مرحله به طور گسترده ای در خلفی جنین فعال است و باعث تشکیل ساختارهای قدامی می شود. از طرف دیگر ، محققان فرض می کنند که این مسئله با سلولهای عضلانی است که به طور معمول به سازماندهی ایجاد یک بلاستما پر از سلولهای بنیادی کمک می کنند ، که برای شروع فرآیند بازسازی مورد نیاز است. از آنجا که انتهای قدامی جنین زودتر رشد می کند ، آنها نشان می دهند که ممکن است به سادگی سلولهای عضلانی کافی در دم وجود نداشته باشند تا این روند را در مراحل اولیه توسعه شروع کنند.
برای آزمایش فرضیه آنها ، آنها یک آزمایش تا حدودی غیرمعمول انجام دادند. آنها با قطع کردن دم جنین ها و صرفه جویی در ۲۴ ساعت آنها شروع به کار کردند. در آن مرحله ، آنها قسمت جلویی را از بین می برند و زخم جدیدی را برای بهبودی ایجاد می کنند. در این مرحله ، بازسازی به صورت عادی پیش رفت و دم سر جدیدی رشد کرد. این شواهد قطعی نیست که سلولهای عضلانی همان چیزی هستند که در مراحل اولیه از دست می روند ، اما این نشان می دهد که برخی از گامهای مهم رشد در دم در پنجره ۲۴ ساعته پس از اولین برش اتفاق می افتد.
نتایج این ایده را تقویت می کند که بازسازی قطعات اصلی بدن نیاز به ایجاد مجدد سیگنال هایی دارد که سازمان جنین را در حال توسعه به وجود می آورد-چیزی که اگر این سیگنال ها در حال حاضر برای سازماندهی جنین عمل می کنند ، پیچیده می شود. و این به وضوح نشان می دهد که سلولهای مورد نیاز برای انجام این سازماندهی مجدد به سادگی در پیشرفت قرار نمی گیرند بلکه در عوض مدتی را برای ظاهر شدن می گذرانند. تمام این اطلاعات به روشن شدن سؤال بزرگتر در مورد چگونگی مدیریت این حیوانات چنین فرآیند بازسازی پیچیده کمک می کند.
زیست شناسی فعلی ، ۲۰۲۵. doi: 10.1016/j.cub.2025.03.065 (درباره dois).