چندین پرتابگر اروپایی در حال بهره برداری یا توسعه وجود دارد – Vega Arizepace ، طیف هوافضا ISAR و کارخانه موشک Augsburg RFA One – با ظرفیت های آسانسور قابل مقایسه یا کمی بالاتر از آلفای Firefly.
عکس پرونده یک موشک Firefly Alpha که در سال ۲۰۲۳ بلند شد. پرتاب روز سه شنبه در شرایط مه آلود اتفاق افتاد.
Firefly استدلال می کند که Rocket Alpha آن یک طاقچه در بازار ماهواره های بسیار بزرگ برای پرواز با آزمایشگاه موشک یا خیلی کوچک برای شایستگی یک پرواز اختصاصی با SpaceX است. Firefly برخی از برنده های قرارداد را برای تحمل این امر دارد. این پرتاب روز سه شنبه اولین بار از ۲۵ پرواز آلفا بود که توسط لاکهید مارتین رزرو کرد تا یک سری ماهواره های نمایشی فناوری را راه اندازی کند. اولین مورد از این ماهواره ۳،۸۳۶ پوندی لاکهید مارتین (۱۷۴۰ کیلوگرم) ماهواره LM-400 بود که در مأموریت روز سه شنبه از بین رفت.
ناسا ، اداره ملی اقیانوسی و جوی، دفتر ملی شناسایی ، نیروی فضایی ایالات متحده و چندین مشتری تجاری دیگر نیز در برنامه راه اندازی Firefly اسلات رزرو کرده اند. با استفاده از این قراردادها ، Firefly چهارمین راه اندازی تأیید شده از هر شرکت پرتاب ایالات متحده ، به دنبال SpaceX ، United Launch Alliance و Rocket Lab است.
در حالی که Firefly به پرواز در موشک آلفا ادامه می دهد ، مهندسان آن با همکاری Northrop Grumman یک وسیله نقلیه پرتاب متوسط بزرگتر را توسعه می دهند. ماه گذشته ، Firefly مهمترین دستاورد را در تاریخ ۱۱ ساله خود جشن گرفت-اولین فرود کاملاً موفق در ماه توسط یک نهاد تجاری.
اما در حالی که اولین مأموریت های Firefly در تأسیس آن ساخت موتورهای موشکی و راه اندازی ماهواره های کوچک بود ، بازارهای دیگر ممکن است در نهایت سودآورتر باشند.
پیتر بک ، بنیانگذار و مدیرعامل Rocket Lab ، استدلال می کند که موشک هایی مانند Alpha Firefly در بازار پرتاب در “سرزمین No Man” قرار دارند. بک به Space News گفت: “این یک مأموریت مفید مفید بسیار کوچک است ، و یک موشک اختصاصی مفید برای Smallsats بسیار بزرگ است.
Firefly ممکن است یک استراتژی خوب برای اثبات اشتباه بک باشد. اما اول ، به یک موشک قابل اعتماد تر نیاز دارد.