این که آیا هر چیزی در مریخ زندگی کرده است ناشناخته است. و محیط فعلی ، با دمای شدید ، تابش شدید و یک فضای پراکنده ، دقیقاً برای زندگی مناسب نیست. علیرغم وحشیگری سیاره سرخ ، گلسنگ هایی که در برخی از سخت ترین محیط های روی زمین ساکن هستند ، احتمالاً می توانند در آنجا زنده بمانند.
گلسنگ ها نماد هستند ، یا دو ارگانیسم که در یک رابطه تعاونی قرار دارند. یک مؤلفه قارچی (بیشتر حدود ۹۰ درصد قارچ) و یک جزء فتوسنتزی (جلبک یا سیانوباکتری) وجود دارد. برای دیدن اینکه آیا برخی از گونه های گلسنگ آنچه را که برای زنده ماندن در مریخ لازم است ، تیمی از محققان به سرپرستی گیاه شناس Kaja Skubała از مرکز تحقیقات فضایی آکادمی علوم لهستان برای افشای گونه های گلسنگ استفاده کردند. Diploschistes Muscorum وت aculeata cetrarea برای شبیه سازی شرایط مریخ.
محققان در مطالعه ای که اخیراً در قارچ IMA منتشر شده است ، گفت: “مطالعه ما اولین کسی است که نشان می دهد متابولیسم شریک قارچی در همزیستی لیچن در حالی که در یک محیط مانند مریخ قرار داشت ، فعال بود.” “اشعه ایکس مرتبط با شعله های خورشیدی و SEP که به مریخ می رسند ، نباید بر سکونت بالقوه گلسنگ ها در این سیاره تأثیر بگذارد.”
اشعه یونیزه کننده مریخ برای بیشتر اشکال زندگی تهدیدآمیز است زیرا می تواند در سطح سلولی آسیب ببیند. همچنین می تواند بسته به ارگانیسم و سطح تابش ، در فرآیندهای فیزیکی ، ژنتیکی ، مورفولوژیکی و بیوشیمیایی قرار بگیرد.
رفتن به افراط
گلسنگ ها هنگام بقا ، لبه ای دارند. آنها خصوصیات خود را با موجودات دیگر به اشتراک می گذارند که می توانند استرس زیادی داشته باشند ، از جمله متابولیسم کم ، نیازی به روش تغذیه و طول عمر ندارند. دقیقاً مانند Tardigrades ، گلسنگ ها می توانند برای مدت طولانی در حالت خشکی بمانند تا زمانی که مجدداً مورد استفاده قرار گیرند. سایر سازگاری های گلسنگ با شرایط شدید شامل متابولیت هایی است که از اشعه ماوراء بنفش و رنگدانه های ملانین غربال می شود که در برابر تابش نیز دفاع می کنند.